Het kruis lag op een rood doek op de grond voor het kale altaar en het Laudate koor zong Anima Christi van Marco Frisina.
Een heel lange rij gelovigen, wachtend om het kruis met de beeltenis van Jezus te kunnen aanschouwen. leder op zijn eigen manier. Stil en devoot liep men naar voren.
Het was indrukwekkend
Waarom werd ik er zo door geraakt? Het was de eenvoud van het gebeuren dat mij zeer ontroerde. Het was geen muzikaal spektakel op de televisie, zoals de Passion of een van de vele uitvoeringen van de Mattheus Passion van Bach in een kerk of concertzaal.
Het was indrukwekkend in haar eenvoud
Een moeder met kind, ouderen, maar ook veel jonge mensen. Allen die het kruis aanraakten, erbij stilstonden of ervoor gingen bidden hadden hun eigen moment van bezinning en diep geloof.
Alsof eenieder even weg was van de drukke wereld buiten. En het gevoel dat men met elkaar samen iets mocht beleven. Dat was wat het was. Geen poespas, geen excessief groot project met allerlei toeters en bellen.
Het was indrukwekkend in haar schoonheid
Een houten kruis omringd door bloemen en door mensen uit alle windstreken. En de klanken van het Anima Christi van Marco Frisina. Het middeleeuwse gebed dat zo mooi klonk en dat gericht is op de vereenzelviging met Jezus.
O goede Jezus, verhoor mij.
In uw wonden, verberg mij.
Laat mij niet van U gescheiden worden.
Tegen de boze vijand bescherm mij.
O bone lesu, exaudi me.
Intra tua vulnera abscónde me.
Nepermfttas meseparári a te.
Abhoste malfgno defénde me.
Het was indrukwekkend in haar troost.
Karin Schouwenburg